Midden in een Texels weiland, ver van de zee, staat een strandhuisje hoog opgetild op de lepels  van een kleurrijke shovel. Elk jaar opnieuw worden huisjes van het strand gehaald — en weer teruggebracht. Een ritueel van komen en gaan. Van thuiskomen en afscheid nemen.

Het huisje lijkt even stilgezet in de tijd. Alsof het wacht. Alsof het zich herinnert.

Wat doet dit strandhuisje hier? En wat neemt het met zich mee?

Tussen gras, lucht en horizon hoor je verhalen over het strand van Den Hoorn. Flarden van herinneringen, geluiden van de zee, stemmen van eilanders en reizigers.

Via audio word je meegenomen naar een plek waar je ooit was — of misschien nog heen moet. Je blijft staan, maar beweegt.

Een ontmoeting tussen landschap en verlangen. Tussen ritueel en verstilling.

Tussen wat was en wat altijd terugkeert.

Welkom in het weiland.